■ سخنی از مولانا بخش عمومی

تـو همانی که همه عمر بدنبال خودت نعره زنانی
ممنون.

خیلی ممنون خانم مهندس , واقعا شعر خوبی انتخاب کردید , این دم عیدی که آدمها کمی فرصت پیدا میکنند و به درونشون مراجعه میکنند و خواستار تحول در سال جدید هستند و سوالاتی ممکنه که براشون پیش بیاد که ما کی هستیم , چی هستیم و اینجا چیکار میکنیم , اشعار این بزرگان میتونه پاسخ مناسبی باشه برای چنین سوالاتی و , البته اگر هرکسی بتونه به مفهوم واقعی این بیانات پی ببره در نتیجه میتونه به پاسخ سوالات درونیش برسه.

باز هم ممنون , عید شما مبارک

سپاسگزارم

... تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی
تو خود اسرار نهانی ...

بسیار بسیار زیباست این قطعه.

آفرین به این انتخاب خانم مهندس. سپاس فراوان.

سپاس

این قطعه بوی زندگی داشت خیلی خیلی جذاب بود بسیار ممنون
این شعر از مولانا را تقدیم میکنم به همه دوستان عزیزم

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

گر صورت بی​صورت معشوق ببینید
هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید

ده بار از آن راه بدان خانه برفتید
یک بار از این خانه بر این بام برآیید


آن خانه لطیفست نشان​هاش بگفتید
از خواجه آن خانه نشانی بنمایید


یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدیت
یک گوهر جان کو اگر از بحر خدایید

با این همه آن رنج شما گنج شما باد
افسوس که بر گنج شما پرده شمایید

آفرین ، شعر زیبایی بود. ممنون.

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی (‎۶ ربیع‌الاول ۶۰۴، بلخ[۱] یا وخش[۲] - ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه) از مشهورترین شاعران فارسی‌زبان[۳] است. نام کامل وی «محمد ابن محمد ابن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شده‌است. در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته‌است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده است

آنچـه گفتند و سُرودنـد تو آنـی
خودِ تو جان جهانی
ممنون خانم مهندس

همه ما بارها این شعر را شنیده ایم:

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم؟


از کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم


جان که از عالم علویست یقین میدانم
رخت خود باز برآنم که همانجا فکنم


مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته ام از بدنم


ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر کویش پر و بالی بزنم


کیست در گوش که او میشنود آوازم
یاکدامیست سخن میکند اندر دهنم


کیست در دیده که از دیده برون می نگرد
یا چه جانست نگویی که منش پیرهنم


تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی
یکدم آرام نگیرم نفسی دم نزنم


می وصلم بچشان تا در زندان ابد
از سر عربده مستانه بهم درشکنم


من به خود نامدم این جا که به خود باز روم
آن که آورد مرا باز برد در وطنم


تو مپندار که من شعر بخود می گویم
تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم


شمس تبریز اگر روی بمن ننمایی
والله این قالب مردار بهم درشکنم


خیلی جذاب بود بسیار ممنون............................

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو ......
خیلی ممنون، جالب بود.